شجره طیبه سادات میرسالاری

یکی از دانشمندان، آرزوی زیارت حضرت بقیة اللّه ارواحنا فداه را داشت و از عدم موفقیت خود، رنج می برد.
مدتها کوشید ولی به نتیجه نرسید. سپس به علوم غریبه و اسرار حروف و اعداد متوسل شد، چله ها نشست و ریاضتها کشید، اما باز هم نتیجه ای نگرفت.ولی شب بیداریهای فراوان و مناجاتهای سحرگاهان، صفای باطنی در او ایجاد کرده بود،
 

روزی در یکی از حالات معنوی به او گفته شد:«دیدن امام زمان(ع) برای تو ممکن نیست، مگر آنکه به فلان شهر سفر کنی».
به عشق دیدار، رنج این مسافرت توانفرسا را بر خود هموار کرد. در آنجا نیز چله گرفت و به ریاضت مشغول شد. روز سی و هفتم و یا سی و هشتم به او گفتند:
 

«الان حضرت بقیة اللّه ، ارواحنافداه، در بازار آهنگران، در مغازه پیرمرد قفل سازی نشسته اند، هم اکنون برخیز و به خدمت حضرت شرفیاب شو!»
 

وقتی رسید دید حضرت ولی عصر(ع) آنجا نشسته اند و با پیرمرد گرم گرفته اند و سخنان محبت آمیز می گویند.همین که سلام کرد، حضرت پاسخ فرمودند و اشاره به سکوت کردند.
 

در این حال، دید پیرزنی ناتوان و قد خمیده، عصا زنان آمد و با دست لرزان قفلی را نشان داد و گفت: اگر ممکن است برای رضای خدا این قفل را به مبلغ سه شاهی بخرید که من به سه شاهی پول نیاز دارم.
 

پیرمرد قفل را گرفت و نگاه کرد و دید بی عیب و سالم است، گفت: خواهرم! این قفل هشت شاهی ارزش دارد؛ زیرا پول کلید آن، بیش از دو شاهی نیست، شما اگر دو شاهی به من بدهید، من کلید این قفل را می سازم و ده شاهی، قیمت آن خواهد بود!
 

پیرزن گفت: نه، به کلید آن نیازی ندارم، پیرمرد با کمال سادگی گفت: خواهرم! تو مسلمانی، من هم که مسلمانم، چرا مال مسلمان را ارزان بخرم و حق کسی را ضایع کنم؟ این قفل اکنون هشت شاهی ارزش دارد، من اگر بخواهم منفعت ببرم، به هفت شاهی می خرم، زیرا در این معامله ، بیش از یک شاهی منفعت بردن، بی انصافی است! اگر می خواهی بفروشی، من هفت شاهی می خرم!
 

پیرمرد هفت شاهی به آن زن داد و قفل را خرید؛ همین که پیرزن رفت امام(ع) به من فرمودند:
«آقای عزیز! دیدی.......؟!
اینگونه باشید تا ما به سراغ شما بیاییم.
چله نشینی لازم نیست، به جفر متوسل شدن سودی ندارد.
عمل سالم داشته باشید!......
 

الهی!  اگر طاعت بسی ندارم در هر جهان جز تو کسی ندارم.

الهی!  تا به تو آشنا شدم از خلق جدا شدم و در هر جهان شیدا شدم نهان بودم پنهان شدم.

الهی!  تو دوستان را به دشمنانت می‌نمایی، درویشان را غم و اندوه دهی، بیمار کنی و خود بیمارستان کنی، درمانده کنی و خود درمان کنی، از خاک آدم کنی و با وی چندان احسان کنی، مجلسش روضه رضوان کنی،

الهی!  از پیش خطر و از پس راهم نیست، دستم گیر که جز تو پناهم نیست.

الهی!  دستم گیر که دست آویز ندارم و عذرم بپذیر که پای گریز ندارم.

الهی!  خود را از همه به تو وابستم، اگر بداری تو را پرستم و اگر نداری خود پرستم نومید مساز بگیر دستم.

الهی!  ای دورنظر و ای نیکو حضر و ای نیکوکار نیک منظر، ای دلیل هر برگشته، و ای راهنمای هر سرگشته، ای چاره ساز هر بیچاره و ای آرنده هر آواره، ای جامع هر پراکنده و ای رافع هر افتاده. دست ما گیر ای بخشنده بخشاینده.

الهی!  کار آن دارد که با تو کاری دارد. یار آن که دارد چون تو یاری دارد. او که در هر دو جهان تو را دارد هرگز کی تو را بگذارد.

الهی!  در سر گریستنی دارم دراز. ندانم از حسرت گریم یا از ناز.

الهی!  یاد تو در میان دل و زبان است و مهر تو میان سر وجان.

الهی! یکتای بی‌همتایی، قیوم توانایی، بر همه چیز بینایی، در همه حال دانایی، از عیب مصفایی، از شرک مبرایی، اصل هر دوایی، داروی دل‌هایی،بتو رسد ملک خدایی.

الهی! نام تو ما را جواز، مهر تو ما را جهاز، شناخت تو ما را امان، لطف تو ما را عیان.

الهی! ضعیفان را پناهی. قاصدان را بر سر راهی. مومنان را گواهی. چه عزیز است آن کس که تو خواهی.

الهی! ای خالق بی‌مدد و ای واحد بی‌عدد، ای اول بی‌هدایت و ای آخر بی‌نهایت. ای ظاهر بی‌صورت و ای باطن بی‌سیرت، ای حی بی‌ذلت ای بخشنده بی‌منت، ای داننده رازها، ای شنونده آوازها، ای بیننده نمازها، ای شناسنده نامها، ای رساننده گامها، ای مطلع بر حقایق، ای مهربان بر خلایق، عذرهای ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر و بر عیب‌های ما مگیر که تو قوی و ما حقیر، از بنده خطا آید و ذلت و از تو عطا آید و رحمت.

الهی! ای کامکاری که دل دوستان در کنف توحید توست و ای که جان بندگان در صف تقدیر تو است، ای قهاری که کس را به تو حیلت نیست، ای جباری که گردن کشان را با تو روی مقاومت نیست، ای کریمی که بندگان را غیر از تو دست آویز نیست. نگاه دار تا پریشان نشویم و در راه آر تا سرگردان نشویم.

حسن زاده آملی، حسن؛ كتاب الهی نامه؛ بااندكی تصرف

خورشیدجاودانه می درخشد در مدار خویش

ماییم که پاجای پای خودمی نهیم وغروب می کنیم هر پسین

روزى حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله ، پس از اقامه نماز صبح خطاب به ماءمومين خود كرد و فرمود: اى جماعت ! سه نفر به لات و عزّى سوگند ياد كرده اند و هم قسم شده اند كه مرا به قتل رسانند، البتّه توان چنين كارى را ندارند؛ مى خواهم بدانم كه چه كسى مى تواند شرّ آن ها را دفع نمايد؟
سكوت ، تمام فضاى مسجد را گرفته بود و هيچكس جواب حضرت را نداد؛ و چون آن بزرگوار سخن خود را تكرار نمود، علىّ بن ابى طالب عليه السلام از جاى برخواست و اظهار داشت :
يا رسول اللّه ! من به تنهائى مى روم و پاسخ گوى آن ها خواهم بود، فقط اجازه فرما تا لباس رزم بپوشم و براى نبرد مجهّز گردم .
حضرت رسول فرمود: اين لباس و زره و شمشير مرا بگير؛ و سپس علىّ عليه السلام را لباس رزم پوشاند و عمّامه اى بر سرش پيچيد و او را سوار اسب خود كرد و روانه ميدان نبردش نمود.
پس اميرالمؤ منين علىّ عليه السلام به سمت آن سه نفر حركت كرد و تا مدّت سه روز مراجعت ننمود؛ و كسى از او خبرى نداشت ، تا آن كه حضرت فاطمه زهراء به همراه حسن و حسين عليهم السلام آمد و إ ظهار داشت : يا رسول اللّه ! گمان مى كنم كه اين دو كودكم يتيم شوند، چون كه از شوهرم خبرى نيست .
اشك ، چشمان حضرت رسول را فرا گرفت و فرمود: هركس خبرى از پسر عمويم ، علىّ آورد؛ همانا او را به بهشت بشارت مى دهم .
پس همه افراد جهت كسب اطّلاع پراكنده شدند؛ و در بين آنان شخصى به نام عام بن قتاده ، خبر سلامتى علىّ عليه السلام را براى رسول خدا آورد.
و سپس حضرت امير عليه السلام به همراه سرهاى بريده آن سه نفر و نيز دو اسير ديگر وارد شد.
پيامبر خدا اظهار داشت : اى ابوالحسن ! آيا مى خواهى تو را به آنچه انجام داده اى و آنچه بر تو گذشته است ، خبر دهم .
ناگهان عدّه اى از منافقين به طعنه گفتند: علىّ دنبال زايمان بوده است و هم اكنون پيغمبر خدا مى خواهد با او حديث گويد.
پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله ، چون چنين سخن زشتى را از آن منافقين شنيد، خطاب به علىّ عليه السلام كرد و فرمود: يا اباالحسن ! خودت كارهائى را كه انجام داده اى ، گزارش ده تا آن كه گواه و حجّتى بر حاضرين باشد.
لذا امام علىّ عليه السلام اظهار داشت : چون به بيابانى كه محل تجمّع آن ها بود رسيدم ، همگى آن ها را سوار شترهايشان ديدم ؛ و وقتى مرا ديدند سؤ ال كردند: تو كيستى ؟
گفتم : من علىّبن ابى طالب ، پسر عموى رسول خدا هستم .
آنان گفتند: ما كسى را به عنوان رسول خدا نمى شناسيم ؛ و آن گاه مرا در محاصره خود قرار داده و جنگ را شروع كردند.
سپس علىّ عليه السلام اشاره به يكى از سرها نمود و فرمود: صاحب اين سر، بر من سخت بتازيد و جنگ سختى بين من و او رخ داد و در همين لحظه ، باد سرخى به وزيدن گرفت و سپس باد سياهى وزيد؛ و در نهايت من او را به هلاكت رساندم .
و چون جنگ پايان يافت اين دو نفرى كه به عنوان اسير آورده ام ، گفتند: ما شنيده ايم كه محمّد صلّى اللّه عليه و آله شخصى دلسوز و مهربان است ، به ما آسيبى نرسان و ما را نزد او بِبَر تا هر تصميمى كه خواست درباره ما عملى كند.
در اين هنگام پيامبر خدا فرمود: يكى از آن دو اسير را نزد من بياور؛ و چون امام علىّ عليه السلام يكى از آن دو نفر را آورد، پيامبر خدا، به او پيشنهاد داد كه بگو: ((لا اله الاّ اللّه ))، و بر نبوّت و رسالت من از سوى خداوند شهادت بده تا تو را آزاد گردانم .
آن اسير گفت : بلند كردن كوه ابو قبيس نزد من آسان تر و محبوب تر از آن است تا اين كلمات را بر زبان جارى كنم .
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود: يا ابالحسن ! او را از اين جا ببر و سرش را از بدن جدا كن .
وقتى حضرت علىّ عليه السلام او را به هلاكت رساند و دوّمين اسير را آورد، به او پيشنهاد شهادتين داده شد؛ ولى او نپذيرفت و گفت : مرا به دوستم ملحق كنيد.
پس همين كه حضرت امير عليه السلام خواست او را گردن بزند، جبرئيل نازل شد و گفت : يا محمّد! خدايت تو را سلام مى رساند و مى فرمايد: او را نكشيد؛ چون كه او نسبت به خويشاوندان و اطرافيانش خوش اخلاق و سخاوتمند بوده است .
و چون اسير از چنين خبرى آگاه شد، گفت : به خدا سوگند! من درهمى نداشتم مگر آن كه آن را بين فقراء انفاق كرده ام ؛ و هيچ گاه با كسى به تندى و خشونت سخن نگفته ام ؛ و اكنون نيز با مشاهده اين حقيقت ، شهادت به يگانگى خداوند؛ و رسالت محمّد مى دهم .
و چون آن اسير اسلام آورد، آزاد شد و سپس پيغمبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله درباره اش فرمود: سخاوت و اخلاق خوب او موجب آزادى و سعادتش گرديد

روزی مردی نیازمند  وارد مسجد مسلمانان شد .و از مسلمانان تقاضای کمک کرد اما کسی به او توجهی نکرد. مرد نیازمند دستش را به سمت آسمان بلند کرد و گفت خدایا شاهد باش در مسجد رسول تو ازمسلمانان تقاضایی کردم ولی کسی به من پاسخ نداد .حضرت علی علیه السلام در حال نماز بود و در آن وقت به رکوع رفته بود .وقتی شکایت مرد نیازمند را شنید دستش را به طرف او دراز کرد و به او اشاره کرد تا انگشترش را بردارد .نیازمند جلو آمد و انگشتر حضرت علی علیه السلام را از دستش درآورد وبا خود برد .

پیامبرخدا نیز درحالیکه نماز می خواند صحنه را مشاهده فرمود .طولی نکشید که جبرئیل نازل شد و این آیه را برای پیامبر آورد . إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ (مائده،آیه ۵۵):

بدانیدکه ولی شما (فرمانده شما) فقط خدا و پیامبر او و کسانى هستند که ایمان آورده‏اند؛ آنها که نماز را به پا مى‏دارند و در حالى که در رکوع نماز هستند،زکات میدهند.

کوله بارم را بسته ام و خودم را برای سفری طولانی آماده می کنم.

پیش گویی به من گفته است برای یافتن آن کس که بتواند حرف های دلت را دردهای دلت را بفهمد باید که سفر کنی، مقصد من زمان است، زمان هیچ گاه به آغاز و پایانش نرسیده است، ازلی و ابدی بوده است، هرکه زمان را خواسته زمانش به پایان رسیده است اما زمان هیچ گاه به پایان خودش نرسیده است.

زمان حرف های مرا خوب می فهمد، او انتظار را درک کرده است، به پیروزی به شکست به امید و به ناامیدی عادت کرده است، از ترس نمی ترسد، قوی شده است، طعم شکست را بارها و بارها چشیده است اما هیچ وقت به پایان نرسیده است، راهش را همیشه پیموده است و من دارم به دنبال راه او راه می روم.

او از هیچ کس فرمان نمی گیرد، نامحدود است، او آن قدر دست نیافتنی شده است که آدم ها برای مهارش ثانیه ها را توی قفس یک دایره زندانی کرده اند، اما باز او هیچ گاه به دور خودش نچرخیده است، تکرار نشده است، تکراری نشده است، او همیشه به سوی مقصدش به پیش رفته است.

او هیچ گاه راهش را گم نکرده است، مقصد او ناپیداست و مقصد من ناپیدا. مقصد هر دوی ما یکی است، ما داریم از مرز محدودیت هایمان می گذریم، از زنجیر آرزوهای مان می گذریم و به سوی آرمان های مان به پیش می رویم. مقصد هر دوی ما بهشت است و مقصود خدا.

آرمان های ما یکی است. خدا راه را به ما نشان داده است اما او در مقابلش به ما دو پا داده است، دو پا داده است و شیطان را همسفر ما کرده است. من طبق آموزه های کودکی ام و زمان به عادت همیشگی اش داریم زیر لب بسم الله می گوییم

باهاما: دریای کم عمق یا ریشدارها(اسپانیایی)
بحرین: دو دریا (عربی)
برزیل: چوب قرمز

بریتانیا: سرزمین نقاشی شدگان (لاتین)
بلژیک: سرزمین قوم بلژ (از اقوام سلتی)، واژه بلژ احتمالاً معنی زهدان و کیسه می‌داده
بلیز: یا از نام دزدی دریایی به نام والاس یا از واژه‌ای بومی به معنای آب گل آلود
بنگلادش: ملت بنگال (بنگلادشی)
بوتان: تبتی تبار

بوتسوانا: سرزمین قوم تسوانا
بورکینافاسو: سرزمین مردم درستکار (از زبان‌های موره –دیولا)
بولیوی: از نام سیمون بولیوار مبارز رهایی بخش آمریکای لاتین

پاراگوئه: این سوی رودخانه
پاکستان: سرزمین پاکان (فارسی /دری)
پاناما:جای پر از ماهی (زبان کوئِوا)
پرتغال: بندر قوم گال (از اقوام سلتی) (لاتین)
پورتوریکو: بندر ثروتمند (اسپانیایی)

تاجیکستان: سرزمین تاجیک‌ها (فارسی /دری)
تانزانیا: این نام از هم امیزی تانگانیگا(سرزمین دریاچه تانگا) + زنگبار است
تایلند: سرزمین قوم تای
ترکمنستان: سرزمین ترک + ایمان=ترکیمان=ترکمان= ترکمن (سرزمین تورک هایی که مسلمان شده اند)، مربوط به سده های آغازین اسلام
ترکیه: سرزمین قوی‌ها (ترکی با پسوند عربی)
جامائیکا: سرزمین بهاران
جیبوتی: شاید به پادری بافته از الیاف نخل می‌گفتند(زبان آفار)
چاد: دریاچه ( زبان بورنو)
چین: سرزمین مرکزی (چینی)
دانمارک: مرز قوم "دان”؛

دومینیکن: کشور دومینیک مقدس (اسپانیایی)
روسیه: کشور روشن ها، سپیدان (شاید از ریشه سکایی”راؤش”)
روسیه سفید (بلاروس): درخشنده (روس) سفید (روسی)  
رومانی: سرزمین رومی‌ها
زلاند نو: زلاند جدید (زلاند نام یکی از استان‌های هلند به معنای دریاست)؛
ژاپن: سرزمین خورشید تابان (ژاپنی)

ساحل عاج: ساحل عاج
سریلانکا: جزیره باشکوه (سنسکریت)
جزایر سلیمان: از نام حضرت سلیمان
سوئد: سرزمین قوم "سوی”
سوازیلند: سرزمین قوم سوازی
سوئیس: سرزمین مرداب
سودان: سیاهان (عربی)
سوریه: سرزمین آشور (سامی)
سیرالئون: کوه شیر

شیلی: پایان خشکی- برف (از زبان بومی آنجا)
صحرا: بیابان (عربی)
صربستان: سرزمین قوم صرب

(یوگسلاوی: (سرزمین اسلاو های جنوب
عراق: شاید از ایراک به معنای ایران کوچک (فارسی)
عربستان سعودی: سرزمین بیابانگردان در تملک خاندان خوشبخت. واژه عرب به معنی گذرنده و بیابانگرد است، سعود یعنی خوشبخت
فرانسه: سرزمین قوم فرانک (از اقوام سلتی)
فلسطین: یکی از اسامی قدیم رود اردن
فنلاند: سرزمین قوم "فن”

فیلیپین: از نام پادشاهی اسپانیایی به نام فیلیپ
قرقیزستان: سرزمین چهل قبیله (قرقیزی)
قزاقستان: سرزمین کوچگران (قزاقی)
قطر: شاید به معنای بارانی (عربی)
کاستاریکا: ساحل غنی (اسپانیایی)
کانادا: دهکده (زبان سرخپوستی”ایروکوئی”)
کلمبیا:سرزمین کلمب(کریستف کلمب)(اسپانیایی)
کنیا: کوه سپیدی (زبان کیکویو)
کویت: دژ کوچک (هندی-عربی)

گرجستان:سرزمین کشاورزان (یونانی)
لبنان:سفید (عبری)
لهستان: سرزمین قوم "له”
لیبریا: سرزمین آزادی
مجارستان: سرزمین قوم مجار (مجاری)
مراکش: مغرب؛ مصر: شهر – آبادی؛
مقدونیه: سرزمین کوه نشین‌ها، بلندنشین‌ها (یونانی)
مکزیک: اسپانیای جدید (اسپانیایی)
موریتانی: سرزمین قوم مور (لاتین) 
میکرونزی: مجمع الجزایر کوچک (فراسوی)

نروژ: راه شمال
نیجر: سیاه (لاتین)
نیجریه: سرزمین سیاه (لاتین) 
نیکاراگوئه دریای نیکارائو (نام مردم آن منطقه) – آگوئه (اسپانیایی)

واتیکان: گرفته شده از نام تپه‌ای به نام واتیکان (اتروسکی)
ونزوئلا: ونیز کوچک
ویتنام: اقوام "ویت” جنوبی (ویتنامی)
ولز: بیگانگان (ژرمنی)
هلند: سرزمین چوب (آلمانی)
هند: پر آب (فارسی باستان)
هندوراس: ژرفناها (اسپانیایی)
یمن: خوشبخت
یونان: سرزمین قوم "یون”

من پاك باز عشقم تخم غرض نكارم * پشت و پناه فقرم پشت طمع نخارم
..........................
ني بند خلق باشم ني از كسي تراشم * مرغ گشاده پايم برگ قفص ندارم
..........................
من ابر آب دارم چرخ گهر نثارم * بر تشنگان خاكي آب حيات بارم
..........................
موسي بديد آتش آن نور بود دلخوش * من نيز نورم اي جان گرچه ز دور نارم
..........................
شاخ درخت گردان اصل درخت ساكن * گرچه كه بي قرارم در روح برقرارم
..........................
من بوالعجب جهانم در مشت گل نهانم * در هر شبي چو روزم در هر خزان بهارم
..........................
با مرغ شب شبم من با مرغ روز روزم * اما چو با خود آيم زين هر دو بركنارم
..........................
آن لحظه با خود آيم كز محو بي خود آيم * شش دانگ آنگهم كه بيرون ز پنج و چارم
..........................
جان بشر به ناحق دعويش اختيارست * بي اختيار گردد در فر اختيارم
..........................
آن عقل پرهنر را باديست در سر او * آن باد او نماند چون باده اي درآرم

فُضیل بن عیاض یکی از رجال طریقت است. او شاگردی داشت که از همه شاگردان دیگرش داناتر و بزرگوارتر و اعلم تر بود.

این شاگرد را مرضی دچار گردید، و ناخوش شد، تا اینکه مرگش رسید. در حال احتضار بود که فُضیل بر سر بالین او آمد. نزد سر او نشست و شروع کرد به قرآن خواندن. سوره یس را می خواند، که یک وقت شاگرد محتضر گفت: این سوره را مخوان ای استاد. پس فُضیل ساکت شد و به او گفت: بگو لااله الا الله گفت: نمی گویم آن را، به خاطر آنکه العیاذ بالله من از آن بیزارم و در همان حال از دنیا رفت. یعنی در حال کفر مرد. فضیل از مشاهده این حال خیلی درهم و ناراحت شد و از منزل او خارج گردید و به منزل خود رفت. و از منزل بیرون نیامد و همچنان در فکر او بود. تا او را در خواب دید که او را به سوی جهنم می کشند.

فُضیل از او پرسید: این چه حالتی بود از تو سرزد، تو اعلم شاگردان من بودی. چه شد که خداوند معرفت را از تو گرفت و با عاقبت بدی مُردی؟

گفت: برای سه چیز که در من بود، مرا این طور بدبخت و بیچاره نمود.

اول: نمّامی و سخن چینی که پشت سر برادران مؤمنم بود.

دوم: حسد می بردم ، نمی توانستم ببینم کسی از من بالاتر است، چون به او حسد می ورزیدم .

سوم: آنکه مرضی در من بود که به طبیبی رُجوع نمودم و او به من گفته بود که در هر سال یک قدح از کاسه بزرگ تر، شراب بخور و اگر نخوری این علت در تو باقی خواهد ماند. پس برحَسب امر آن طبیب، شراب خوردم و به این سه چیز که در من بود عاقبت من بد شد و به آن حال مُردم

عيد کمال دين . سالروز اتمام نعمت و هنگامه اعلان وصايت و ولايت

امير المومنين عليه السلام

بر شيعيان و پيروان ولايت خجسته باد

بازگشت همه به سوی اوست

جناب اقای سید مختار موسوی

باکمال تآسف وتاثر مصیبت جانسوز درگذشت برادر عزیزمان مرحوم سید علی اکبرموسوی رابه شما ،بیت معظم وطایفه ی بزرگ میرسالاری تسلیت عرض نموده از خداوند متعال علودرجات را برای ان مرحوم وصبر جزیل برای حضرتعالی وخانواده ی معظم مسئلت می نماییم

استاد دانشگاه با این سوال شاگردانش را به یک چالش ذهنی کشاند:آیا خدا هر چیزی که وجود دارد را خلق کرد؟

شاگردی با قاطعیت پاسخ داد:”بله او خلق کرد”

استاد پرسید: “آیا خدا همه چیز را خلق کرد؟”

شاگرد پاسخ داد: “بله, آقا”

استاد گفت: “اگر خدا همه چیز را خلق کرد, پس او شیطان را نیز خلق کرد. چون شیطان نیز وجود دارد و مطابق قانون که کردار ما نمایانگر صفات ماست , خدا نیز شیطان است!”

شاگرد آرام نشست و پاسخی نداد. استاد با رضایت از خودش خیال کرد بار دیگر توانست ثابت کند که عقیده به مذهب افسانه و خرافه ای بیش نیست.

شاگرد دیگری دستش را بلند کرد و گفت: “استاد میتوانم از شما سوالی بپرسم؟”

استاد پاسخ داد: “البته”

شاگرد ایستاد و پرسید: “استاد, سرما وجود دارد؟”

استاد پاسخ داد: “این چه سوالی است البته که وجود دارد. آیا تا کنون حسش نکرده ای؟ ”

شاگردان به سوال مرد جوان خندیدند.

مرد جوان گفت: “در واقع آقا, سرما وجود ندارد. مطابق قانون فیزیک چیزی که ما از آن به سرما یاد می کنیم در حقیقت نبودن گرماست. هر موجود یا شی را میتوان مطالعه و آزمایش کرد وقتیکه انرژی داشته باشد یا آنرا انتقال دهد. و گرما چیزی است که باعث میشود بدن یا هر شی انرژی را انتقال دهد یا آنرا دارا باشد. صفر مطلق (۴۶۰- F) نبود کامل گرماست. تمام مواد در این درجه بدون حیات و بازده میشوند. سرما وجود ندارد. این کلمه را بشر برای اینکه از نبودن گرما توصیفی داشته باشد خلق کرد.” شاگرد ادامه داد: “استاد تاریکی وجود دارد؟”

استاد پاسخ داد: “البته که وجود دارد”

شاگرد گفت: “دوباره اشتباه کردید آقا! تاریکی هم وجود ندارد. تاریکی در حقیقت نبودن نور است. نور چیزی است که میتوان آنرا مطالعه و آزمایش کرد. اما تاریکی را نمیتوان. در واقع با استفاده از قانون نیوتن میتوان نور را به رنگهای مختلف شکست و طول موج هر رنگ را جداگانه مطالعه کرد. اما شما نمی توانید تاریکی را اندازه بگیرید. یک پرتو بسیار کوچک نور دنیایی از تاریکی را می شکند و آنرا روشن می سازد. شما چطور می توانید تعیین کنید که یک فضای به خصوص چه میزان تاریکی دارد؟ تنها کاری که می کنید این است که میزان وجود نور را در آن فضا اندازه بگیرید. درست است؟ تاریکی واژه ای است که بشر برای توصیف زمانی که نور وجود ندارد بکار ببرد.”

در آخر مرد جوان از استاد پرسید: “آقا، شیطان وجود دارد؟”

زیاد مطمئن نبود. استاد پاسخ داد: “البته همانطور که قبلا هم گفتم. ما او را هر روز می بینیم. او هر روز در مثال هایی از رفتارهای غیر انسانی بشر به همنوع خود دیده میشود. او در جنایتها و خشونت های بی شماری که در سراسر دنیا اتفاق می افتد وجود دارد. اینها نمایانگر هیچ چیزی به جز شیطان نیست.”

و آن شاگرد پاسخ داد: شیطان وجود ندارد آقا. یا حداقل در نوع خود وجود ندارد. شیطان را به سادگی میتوان نبود خدا دانست. درست مثل تاریکی و سرما. کلمه ای که بشر خلق کرد تا توصیفی از نبود خدا داشته باشد. خدا شیطان را خلق نکرد. شیطان نتیجه آن چیزی است که وقتی بشر عشق به خدا را در قلب خودش حاضر نبیند. مثل سرما که وقتی اثری از گرما نیست خود به خود می آید و تاریکی که در نبود نور می آید.

نام مرد جوان یا آن شاگرد تیز هوش چیزی نبود جز ، آلبرت انیشتن !

به فرمان خدا شد ابلاغ رسالت

بشنو این گفتار را ز پیغمبرت

چو جمع گشتند همه دور نبی و علی

چنین گفت جبرئیل امین

که خداوند جهان آفرین

کرد علی را وصی و جانشین

کرد نبی دست علی را بلند

هرکه من مولای اویم این علی هم مولای اوست

به فرمان نبی لبیک گفتند به علی

که هستیم همیشه در کنارت ای وصی

چو ملعونیان داشتند بغض علی

نبستند دل و جان به مهر علی

چو هفتاد روز گذشت بر غدیریان

بیعت شکستند نامردان آن روزگار

آیا نتیجه امید واری غدیریان

که جدا گشتی ز ما در آن روزگار

علی و فاطمه با سوز دل گفتند

ما هر دو تن غریبیم فریاد از غریبی

از ظلم وجور ناکس باشیم دیده گریان

ای صاحب غدیریان

حقا که وصی و جانشین مولا تویی

حقا قبله عالم کعبه تویی

حقا صاحب کُن و مکان تویی

فرارسیدن عید ولایت  مبارکباد

عصردنا: نماینده مردم شهرستان های گچساران وباشت در مجلس شورای اسلامی به دعوت انجمن جامعه اسلامی اصناف و بازار تهران، دوشنبه(هشتم آبان) ساعت 8:45 در  مسجد امام خمینی (ره) بازار در مورد مشکلات اقتصادی کشور برای بازاریان سخنرانی کرد.

مشروح سخنرانی وی به شرح ذیل آمده است:

با عرض سلام و ادب به پیشگاه آقا امام زمان و خرسندی از اینکه توفیق یافتم در این جمع ارزشی، پایدار و وفاداران به نظام و دین مقدس اسلام حضور پیدا کنم.

صحبت هایم را به بحث صرفا اقتصاد معطوف می کنم، چیزی که قاعدتا دلسوزان نظام مقدس جمهوری اسلامی از جمله بازاریان این روزها دغدغه ذهنشان است.

در این جلسه که انسان های اندیشمند و اصولی و پایدار نظام حضور دارند اگر خدای نکرده از زبان امثال بنده، کلامی که بیانگر وضع نامطلوب است، بیان شود، قاعدتاً نباید سیاه نمایی تلقی شود بلکه انشاء الله من باب بیان واقعیت، تذکر و به خاطر تغییر وضع بیان می شود، وگرنه همه ما ایران و ظرفیت های انقلاب اسلامی را می شناسیم و می دانیم که اقتصاد واقعی ما حقش این نیست .

به نظر بنده سه سوال وجود دارد که برای مصالح کشور باید به آنها پاسخ داد:
1- ما چه اقتصادی داریم؟(وضعیت کنونی اقتصاد ما چگونه است) 2- چرا وضعیت اقتصاد ایران اینگونه شد؟  و 3- چه باید کرد ؟ که بنده با توجه به وقت محدود به صورت تیتروار به بیان آنها می پردازم.




اول اینکه چه اقتصادی داریم ؟ یا وضعیت کنونی اقتصاد ما چگونه است؟  

1. در اقتصاد ایران آمارها متناقضند و لذا کسی به آمارها اعتماد ندارد . نتیجه اینکه چه بازاری و چه تحلیل گر اقتصادی و چه انسان عاقل و چه فعال اقتصادی به آمارهای ارائه شده توسط نهاد های رسمی اعتماد ندارند.

2.  متعاقباً شاخص های اعلام شده توسط نهادهای رسمی نیز مورد پذیرش جامعه نیستند واین  یک ضعف اساسی برای نظام و تصمیم گیری اقتصاد است .

3.  محور و هدایت گر اقتصادی مشخص نیست یعنی امروز در مملکت ما مشخص نیست چه کسی تصمیم می گیرد و چه موقع قرار است تصمیم بگیرد، چه موقع قرار است تصمیم را اعلام کند و چه موقع قرار است تصمیم را اجرا کند . لذا آن شاقول وسط و اصلی که باید همه ی اینها حول آن بچرخند در اقتصاد ما وجود ندارد .

4.  مدت مدیدی است که تولید به عنوان مهم ترین رکن اقتصاد کشور به فراموشی سپرده شده و کمتر مورد توجه قرار گرفته است .

من برای اثبات این ادعا بخش هایی از گزارشی را که همین چند روز پیش یعنی در مهرماه توسط مرکز پژوهش های مجلس بر اساس نظرسنجی از 98 تشکل اقتصادی سراسر کشور تهیه شده را ارایه می کنم:

واحدهای تولیدی با 42.5 درصد ظرفیت در این 98 تشکل در حال فعالیت هستند.
این واحدها از نظر اشتغال تنها از 50.2 درصد ظرفیت اشتغال خود استفاده می کنند.
میزان تولید این واحدها نسبت به سال گذشته 40.3 درصد کاهش پیدا کرده است.
میزان اشتغال نسبت به سال گذشته در همین واحدها 36.5 درصد کاهش پیدا کرده یعنی از هر 100 نفر 36 نفر بیکار شده اند.
قیمت محصولات این واحدها نسبت به سال گذشته 87.9 درصد بالاتر رفته است.
قیمت مواد اولیه این واحد ها نسبت به سال گذشته 112 درصد افزایش پیدا کرده است.
در این 98 تشکلی که شاید هزاران واحد تولیدی بشوند، طی سال گذشته 50 واحد جدید راه افتاده و 556 واحد تعطیل شده است. یعنی 10 برابر آن چیزی که واحد جدید راه افتاده واحدهای تعطیلی ما هست . یعنی آمار گزارش مهرماه است.

لذا از این گزارش رسمی و نظرسنجی سراسری ملاحظه می شود وضعیت تولید ما چگونه است .

5. دولت فعلی بخاطر محدودیت فروش نفت و عدم انتقال ارز به داخل با کسری بودجه شدید روبرو است .

6. دولت علی رغم تمامی تلاش و صدور بخش نامه و دستورالعمل ها هنوز نتوانسته است حجم هزینه های جاری خودش را که عامل اصلی کسری بودجه، تورم و عدم هماهنگی در جامعه است را کاهش دهد.

7. رکود فزاینده شده است و حتی سرمایه گذاری های دولت که باید به رکود کمک کند به 30 درصد تقلیل پیدا کرده. البته در حال حاضر تنها 14 درصد تحقق یافته و تا پایان سال پیش بینی می شود حداکثر به 30 برسد.

8. تورم فزاینده باعث ایجاد فشار شدید بر سبد کالای معیشتی و ضروری مردم شده است .

9. تورم تولیدی اتفاق افتاده که علامت بدی به جامعه می دهد. یعنی علامت می دهد که در فاصله ای نه چندان دور باید شاهد یک تورم بسیار بالاتر در اقلام مصرفی خانوارها باشیم . دلیل این ادعایم این است که هزینه تولید یا تورم شاخص های تولید در حال افزایش است و ما در آینده ای نزدیک به خاطر اینکه کالاها گرانتر تولید شده و وارد جامعه شود می بایست شاهد یک افزایش شدید و دوباره قیمت در کالاهای مصرفی باشیم .

به خاطر اینکه این مفهوم در اذهان روشن تر و متواتر شود کنید، چند آمار ارایه می کنم:

در فروردین 89 رشد شاخص قیمت کالاهای تولیدی 7.3 درصد بوده ، در فروردین 91 این عدد به 32.4 درصد رسیده است که یعنی بیش از 4 برابر رشد کرده است و باید انتظار این را داشته باشیم که در چند ماه آینده تورم بیشتر می شود.
بر اساس آمار رسمی دولت، بیکاری به خصوص در رده ی سنی  15 تا 29 سال یعنی جوان دنبال کار به 26.5 درصد رسیده است.

10. نرخ دلار از 1060 تومان در سه ماهه اول سال 90 به بیش از 3000 تومان در حال حاضر رسیده است. به عبارتی ارزش پول ملی ما یک سوم شده است.  مهم تر از نرخ دلار که پایه های اقتصاد ما را به هم ریخت و شما روز به روز اثرات آن را می بینید، نوسان نرخ  دلار است. نرخ ارز شامل 1060تومان، 1050تومان ، 1577 تومان ، 2443 تومان ، 3800 تومان  و 3300 تومان شد.  این نوسان اثر بد و مزمنی چون: رانت، فساد،  توزیع نابرابر درآمد، بی اطمینانی بازار، فلج شدن دولت و گسترش انتظارات تورمی در جامعه گذاشت.

11. در چنین وضعیتی در 6 ماهه اول سال ، 300 میلیارد در بازار خرید و فروش ارز شد. شما همین این عدد را چرتکه بیندازید در همین نوسان ارز چه حجمی از پول در جیب چند نفر یا چند ده نفر یا چند صد نفر دارد جا به جا می شود. این ها اقتصاد ما را فلج می کند . به جز افزایش قیمت، همین نوسانات ارز است که یک گردش پول وسیعی را در جامعه ایجاد می کند و می چرخاند و اقتصاد به هم می ریزد و بازار را نامتعادل می کند و نا اطمینانی را گسترش می دهد.

12. متاسفانه رشد شدید نقدینگی ما هم در مدار تولید نیست، رشد شدید نقدینگی عمده اش سهم دولت است و به خاطر مخارج بی رویه دولت است. در شهریور 1390 حجم نقدینگی که عامل اصلی و موثر در تورم است 318هزار میلیارد تومان است که تنها طی 7-6 سال اخیر از 100 میلیارد به 318 هزار میلیارد افزایش یافته که فاجعه آمیز بوده است و فاجعه آمیزتر اینکه از شهریور 1390 تا شهریور 1391 این 318 هزار میلیارد تومان به 395 هزار میلیارد تومان افزایش پیدا کرد. یعنی نزدیک به یک چهارم افزایش پیدا کرد. این عدد ، عدد بسیار وحشتناکی است و در اقتصاد کشور فاجعه آمیز بود.

13. در کنار همه ی اینها در عرصه بین الملل و مبادلات به دلیل دشمنی تمام دولت های غرب ، تمام آنانی که که تحمل دیدن انقلاب را نداشتند با تمام قوا به فرموده مقام معظم رهبری به جنگ اقتصادی با ما آمدند .

این وضع اقتصاد ماست، البته شاخص ها زیاد است و من صرفاً چند شاخص را ارایه کردم.

اما چرا وضعیت اقتصاد ایران اینطور شد ؟

به سه دلیل وضعیت اقتصاد ایران اینگونه شد: 1- مشکلات ساختاری 2- مشکلات مدیریتی و اجرایی 3- مشکلات بین المللی

مشکل ساختاری:
در باب مشکل ساختاری حرف های بسیار گفته شده لذا زیاد به آن نمی پردازم و صرفاً به چند مشکل ساختاری اشاره می کنم:
1. وابستگی شدید اقتصاد دولت ایران به نفت ، مشکل ساختاری ماست و هر کسی که آمده نتوانسته این مشکل را حل کند . هر چقدر هم که مقام معظم رهبری ابلاغیه دادند ، سیاست های کلی برنامه پنجم دادند، چشم انداز دادند  که دولت وظیفه دارد هزینه های جاری خود را کم کرده و صرفاً از درآمدهای غیرنفتی تامین کند.  
معنی این حرف این است که دولت وقتی نمی توانی درآمدهایت را بالا ببری پس باید هزینه هایت را کم کنی و این عدم تعادل را نباید از جیب مردم خارج کنی. ولی متاسفانه این اتفاق افتاد و سال به سال هم دائما فاصله بین درآمدها و هزینه های جاری در حال افزایش است .

2. غیر شفاف کردن منابع و مصارف دولت.  خودمان را گول می زنیم، بودجه را بطور صوری اضافه می کنیم، اصطلاحاً در بودجه آب می ریزیم و بعد هم وسط سال که بودجه کم آوردیم از مردم به روش نادرست می گیریم.
دلایل ساختاری دیگری نیز وجود دارد که فرصت پرداختن به آن نیست.


مشکلات مدیریتی و اجرایی:

1. دولت در تمامی ارکان ولع پول خرج کردن دارد، داشته و خواهد داشت .
این سروصدای دولت که می گوید مجلس دارد دست ما را می بندد فقط به خاطر این است که مجلس از ولع پول خرج کردن دولت جلوگیری می کند. بودجه جاری دولت طی 6-5 سال از 20 هزار میلیارد تومان رسیده به 100 هزار میلیارد تومان ، این عدد در یک اقتصادی مثل اقتصاد ما بسیار وحشتناک است.

2. محور اقتصاد در کشور گم شده و تنظیم کننده نداریم .
دولت در بالاترین مقام اجرایی در ریزترین مسائل اجرایی نفوذ و دخالت می کند و برخلاف تمامی سیاست های اصل44 که مقام معظم رهبری و فرمایشات و سیاست های ابلاغی، متاسفانه دولت در تولید، توزیع، قیمت گذاری و در همه چیز نفوذ کرده بطوریکه برگشتش نیز خیلی سخت است.

3.خارج شدن حجم وسیعی از کارشناسان از بدنه دولت.
حجم وسیعی از کارشناسان ما و مدیران ما از بدنه دولت خارج شده و شاهد بارز این موضوع هم تفاوت دولت نهم و دهم در استفاده از کارشناسان و مدیران باتجربه و قوی است که هیچ شباهتی به هم ندارند.

4. دولت بدون استراتژی اقتصادی مدیریت اقتصادی را شروع کرد لذا چشم اندازهای ابلاغی مقام معظم رهبری و تصمیمات کلان کشور فراموش شده است.

5. در بحث ارز و نرخ ارز انصافاً فاجعه آفریدیم و قانون را در بحث ارز زیر پا گذاشتیم.
بانک مرکزی به نظر من به عنوان متهم درجه یک اقتصاد ایران و مقصر اصلی، ندانسته، ناخواسته و یا نتوانسته وظیفه اش را عمل کند. از فروردین سال 90 تا 17 مهر 1391 یعنی حدود 18 ماه ، 65 مورد اقدام به سیاست گذاری و یا صدور بخشنامه جدی در حوزه ارز توسط بانک مرکزی انجام شده است. یک بازاری، یک فعال اقتصادی، یک واردکننده، یک صادرکننده وقتی در طول 18 ماه با 65 مورد بخشنامه بعضا متناقض روبرو می شود چطور می تواند تصمیم بگیرد. این امر بیانگر این است که دولت برنامه ندارد لذا به بی ثباتی دامن زده است. متهم درجه یک اقتصاد ایران در فاجعه ارزی بانک مرکزی است.

6. تزلزل در تصمیمات بانک مرکزی

مصاحبه های التهاب زا در جامعه که نشان دهنده تزلزل در تصمیمات بانک مرکزی توسط بالاترین مقام های تصمیم گیرنده در بانک مرکزی بازار را متورم کرد، در این چند مدت دیدیم یک بار اتاق پایاپای ارز راه انداختیم، یک بار بورس ارز راه انداختیم، یک بار گفتیم از طریق صرافی ها و بانک های مجاز مبادله ارز می کنیم، امروز هم می گوییم از طریق اتاق معاملات. بعد گفته می شود بورس ارز لغو شد و مجدداً  می گوییم بورس هست. هر لحظه در ذهن من مسئول یک چیز می تراود و فردا عمل می کنم. لذا بازار نمی تواند تصمیم بگیرد و فعالین اقتصاد کشور در این تراکم و تزلزل تصمیم گیری، تصمیم گیری برایش سخت است و هرکسی باشد هم نمی تواند تصمیم بگیرد.

7. کنار رفتن و اوت شدن بانک مرکزی به عنوان بزرگترین تقاضا کننده و عرضه کننده در بازار ارز .بزرگترین تقاضا کننده ارز بانک مرکزی است ولی الان در حاشیه است و هیچ نقشی در سیاست گذاری در بازار ندارد.

8. عدم اجرای قانون در تعیین نرخ ارز مرجع و اختصاص ارز ارزان به واردات کالاهای لوکس
قانون مشخص کرده که 1226 تومان فقط مبنای محاسبه است و باید این نرخ مدیریت شود و متناسب با تورم داخلی و تورم بین المللی این نرخ  تعدیل شود. وقتی تورم ما افزایش پیدا کند صادرات و واردات ما دچار آسیب می شود و باید با نرخ ارز آن را تعدیل کنیم ولی این کار را در این 3-2 سال انجام ندادند و یکباره ارز از 1226 تومان به 3800 تومان رفت. بانک مرکزی و دولت قانون را رعایت نکردند و نتیجه اش این شد.

9. توقف بی مورد عرضه ارز در یک بازه زمانی نامناسب و خطرناک
در شرایطی که بازار ما  به شدت ولع درخواست ارز را داشت دولت محترم به هر دلیلی که اسمش را تدبیر گذاشتند ارز را در یک بازه زمانی بسیار حیاتی به بازار عرضه نکرد. در بازار هم وقتی نگاه می کنند و می بینید یک کالا کم شده ولع پیدا می کنند که آن را بخرند و به همین دلیل قیمت بالا می رود. بنابراین وقتی دولت ده روز ، بیست روز، یک ماه ارز را عرضه نکرد این اهانت به بازار بود . یعنی بازار، من ارز ندارم یا نمی توانم و یا نمی دانم چکار باید کرد، این موجب شد که افزایش شدید نرخ ارز اتفاق بیافتد. من به همین دلایل و ده ها دلیل دیگر می گویم که بانک مرکزی بازار را رها کرد و متهم درجه اول ما در زمینه ارز است.

10. وجود تقاضای احتیاطی ارز در بین تولید کننده گان
همه ما وقتی می بینیم که قیمت حبوبات می خواهد بالا برود برای احتیاط به اندازه مصرف یک ماهمان می خریم. تولیدکنندگان هم وقتی دیدند ارز قرار است کم شود همه ولع پیدا می کنند و تقاضای احتیاطی شان را در بازار عرضه کردند و قیمت را بالا کشیدند.

11. تبدیل حجم وسیعی از نقدینگی به ارز و تمایل جدی به حل نشدن
تبدیل حجم وسیعی از نقدینگی جامعه بخصوص در اشخاص حقوقی، شرکت های وابسته به بنگاه ها و نهاد های مهم اتفاق افتاد. آنها پولشان را جهت جلوگیری از کاهش ارزش تبدیل به ارز کردند پس حجم وسیعی از پول تبدیل به ارز شد . که این یعنی تقاضا برای ارز. چون ارز را متناسب با قانون تبدیل نکردیم و چون بطئی آن را رشد ندادیم این فاجعه آفریده شد. از طرف دیگر اعتقاد شخصی ام بر این است که هنوز تمایل جدی به حل نشدن این موضوع وجود دارد .

12. عدم واکنش سریع در مقوله اقتصاد داخلی
به نظر من واکنش سریع به اتفاقات پیرامون مقوله اقتصاد داخلی وجود ندارد، یعنی اینکه خیلی سریع تر از اینها می توانستیم اقتصادی را که اینهمه بحران را در این 34-33 سال طی کرده سامان دهیم و واکنش مناسب به مشکلات نشان دهیم.  نظامی با این همه کارشناس، مدیریت قوی و دلسوزی مقام معظم رهبری که می توانند همه اینها را اداره کند، به نظر من می توانست خیلی سریع تر واکنش نشان دهد ولی واکنش نشان نداد و نتیجه اش همین است که شد.

13. به نظر من هنوز عدم تمایل جدی برای حل موضوع وجود دارد ونشان دهنده این موضوع اتفاقاتی است که در جامعه رخ می دهد. در شرایطی که اقتصاد در اولویت است، مسئولین نظام ما متاسفانه به جای پرداختن به مقوله اقتصاد به مقولات دیگری می پردازند که نیاز دشمن است.اگر ما به اتکا اقتصادمان تلاش می کردیم الان این اتفاق نمی افتاد. دقیقا جایی داریم بازی می کنیم که دشمن دوست دارد. چیزی که مقام معظم رهبری نیز در اقتصاد مقاومتی فرمودند ولی شما وقتی رادیو و یا تلویزیون را باز می کنید متوجه گفتمان دیگری در مسئولین محترم اقتصادی می شوید.

14. متاسفانه نظام اجرایی ما مثل یک بچه پولدار و به عبارتی مثل بچه کدخدا پول خرج می کند. دستش در جیبش است و پول خرج می کند بدون اینکه بداند این جیب، جیب خودش نیست و جیب مردم است.


مشکلات بین المللی:
تحریم همه جانبه علیه ما، بحث ارز، عدم فروش نفت، تحریم بانک مرکزی، گاز و سایر مشکلاتی که روز به روز زیاد می شود. همه اینها مشکل ماست نه فقط تحریم ، نه فقط ارز و نه فقط مدیریت.
سهم تحریم چقدر است؟ بعضی ها می گویند 50 درصد و بعضی از دولتمردان حتی 95 درصد مشکلات را به تحریم ها ربط می دهند. فی الواقع ما نشان می دهیم که  تحریم عامل اصلی نیست و ما نباید تا این اندازه این فضا را برای دشمنان بوجود بیاوریم که تحریم باعث بوجود آمدن این فضا شده است.


چه باید کرد ؟
بخشی کارهای سیاسی مدیریتی است و بخشی نیز کارهای سیاسی اقتصادی است.
به عنوان کسی که کارم اقتصاد است متاسفانه باید بگویم که راهکار موجود راهکار سیاسی اقتصادی است و بعضاً راهکار سیاسی غالب بر راهکار اقتصادی شده است. که این خیلی بد است.

1. دولت به عنوان مجری، باید تکلیف خودش را مشخص کند و از این وضعیت بد اقتصادی خودش را نجات دهد. هیچ کس نمی فهمد که افسار این اقتصاد در دست کیست!

یک روز میگوییم فرمان اقتصاد در دست بازار، یک روز در دست دولت ، یک روز در دست تولید کننده و یک روز در دست وارد کننده است. ولی الان شما نمی دانید در دست کیست و این بدترین وضعیت برای اقتصاد ماست. دولت باید وضعیت خودش را مشخص کند و سریع تر به خودش برگردد و فکر نکند که 9 ماه بعد دیگر رئیس دولت نیست . خیر، اتفاقا حیاتی ترین وقتی که دولت باید به فکر خودش باشد همین الان است. اگر این اقتصاد بد شد 6 ماه دیگر قابل جمع شدن نیست.

مهم ترین موضوع ما در چند ماه آینده، موضوع انتخابات ریاست جمهوری است و بالاتر از آن که نداریم. لذا همه منتظر این بودند که مقام معظم رهبری در سفرشان به خراسان شمالی درباره موضوع انتخابات ریاست جمهوری چه می فرمایند، ایشان فرمودند هیچ کاری نکنید، بیخودی سر و صدا راه نیاندازید، چرا؟ چون ایشان میدانند که موضوع مهمتر چیز دیگریست و آن اقتصاد است.
ولی همه ی ما اقتصاد را ول کرده ایم و این موضوع را گرفته ایم. و این یک اشکال جدی است که در ساختار ما وجود دارد. به نظر من دولت باید هر چه سریع تر خودش را جمع کند و برگردد.

2. دولت به دنبال پیدا کردن شریک برای خود در این نابسامانی ها نباشد
پیدا کردن شریک چیزی را از اتهام کم نمی کند، دولت خودش شروع کرد و خودش هم باید جمع کند. حتی اگر خودش شروع نکرده وظیفه ذاتی اش این است که این بحث را جمع بکند.

3.  دولت محور اقتصاد را مشخص بکند

نمی دانیم محور اقتصاد وزارت اقتصاد است، بانک مرکزی است، سازمان مدیریت و برنامه ریزی است، وزارت صنعت ویا وزارت کشاورزی بالاخره چه کسیست؟

شیر گران می شود می گویند تقصیر صنعت است، صنعت می گوید تقصیر کشاورزی است. یکی می گوید ارز به من ندادند و آن یکی می گوید ریالش را در بودجه نریختند. بنده به عنوان کارشناس اقتصادی بودجه عرض می کنم انصافا بین اینها کسی که کنترل کند نیست. آقای رییس جمهور هم هر چه بخواهند وقت بگذارند نمی توانند این کار را انجام بدهند. یک شخص که عالم به همه ی امور نیست.

4. فرهنگ ببخشید را در دولتش جاری کند
در ایران ما همین کلام ارزشی اسلامی را رعایت کنیم. در جامعه حضور یابید و بگویند ببخشید، ما اشتباه کردیم.

5. مدیران نالایق را حذف کنند
مدیران نالایق را حذف کنید. تعارف نداریم. نه اینکه اگر انتقاد یا تعرضی به یک مدیر شد، بسیج شوند و اتهام بزنند که منتقدین برای آمریکا دارند تلاش می کنند.

6. قوای دیگر کشور را خائن به انقلاب، نظام و اقتصاد ندانیم
قوای دیگر کشور را همراه خود بدانیم، این گفتمانی که متاسفانه این روزها در جامعه رواج پیدا کرده بدترین شکل اداره مملکت است.

7. دولت بودجه و هزینه کرد خودش را محدود کند

مردم که همیشه روزنامه می خوانند و رادیو و تلویزیون گوش می دهند و نگاه می کنند چه علامتی از محدود کردن دولت می بینند؟ سمینارهایش کم شده؟ هدایایش کم شده؟ تبلیغاتش کم شده؟ ماشین های دستگاه های دولتی کم شده؟ چه چیزی اتفاق افتاده؟ آیا دولت نباید یک علامتی در رابطه با کاهش بودجه خود به جامعه بدهد؟ من بازاری، من کارمند هم نگاه می کنم وقتی هیچ اتفاقی نیافتاده، می گویم پس این اخبار شعار است و عدم اطمینان را در جامعه تزریق می کنیم.

8. بپذیریم که بازار ارز فقط خود ارز نیست

بپذیریم که بازار ارز فقط خود ارز نیست بلکه تابعی است از رشد نقدینگی، مدیریت متزلزل، سیاستگذاری نابجا و سایر موارد که باید به آنها پرداخته شود.باید یپذیریم که ارز فقط چهار راه استانبول نیست، نقدینگی است، تولید و مدیریت است و همه اینها را باید با هم مدیریت کرد نه اینکه یک نظر مسئول توزیع ارز باشد. یک نفر مسئول توزیع پول باشد. این فاجعه است.

9. دولت حداکثر برای یک سال سیاست ارزی داشته باشد
نمی گویم حداقل یک سال، بلکه برای حداکثر یک سال آینده دولت یک سیاست ارزی مشخص داشته باشد.

10. نرخ مبادله رسمی اعلام شود و در این زمینه مدیریت شود.

11. تمامی های ال سی های گشایش شده توسط بانک ها و بانک مرکزی باید مورد احترام شمرده شود.
این وضعیت را دو مرتبه در اقتصاد داشتیم، در سال 82 هم داشتیم. شما به عنوان یک وارد کننده ماشین آلات صنعتی، کالاهای خاص به بانک مرکزی رفتید 120 درصد پول پرداخت کردید، ضمانت نامه هم دادید و با دلار 1226 تومان ال سی گشایش کردید و حالا بانک مرکزی می گوید باید دلار 2500 تومان بدهید. در حالیکه وارد کننده ارز را با 1226 تومان خریده و معامله انجام شده و پول را پرداخت کرده است، شما نباید بگویید بروید و با دلار 1500 تومان معامله کنید. بی احترامی به ال سی های گشایش شده بازار را مختل می کند. حجم آنها هم خیلی وسیع است.
در سازمان مدیریت در سال 82 همین نرخ ارز از حول و حوش 300 به 700 رسید، خدا رحمت کند مرحوم دکتر نوربخش را آمد و گفت چه کنیم که بازار را کنترل کنیم و تولید به هم نریزد. نشستیم محاسبه کردیم که چقدر ال سی گشایش شده، چقدر 10 درصدی، چقدر 50 درصدی،  چقدر 100 درصدی. عددش را حساب کردیم و به بانک مرکزی پول را واریز کردیم و تولید کننده و بازاری متوجه نشد، چون بازار را مختل می کرد. متاسفانه هر چه می گوییم کسی توجه نمی کند و همه فکر می کنند رانت می دهیم . این رانت را به تولید بدهیم، به جامعه بدهیم نه به افراد خاص. رانت اگر به طرف افراد خاص رفت مردم نمی پذیرند. ما می گوئیم این رانت را به تولید و به کسانی که می خواهند وارد کنند بدهید. متاسفانه اینکار را انجام ندادند و امروز باید شاهد این اتفاق باشیم. هنوز هم دیر نشده، بانک مرکزی و دولت باید این موضوع را حل کند وگرنه فاجعه اش 6 ماه دیگر اتفاق می افتد.

12. واردات بدون مشخص شدن کانال رسمی ارز ممنوع شود.

13. نرخ تجویزی مناسب قابل قبولی برای صدور کالا بشود.

14. شبکه توزیع کنترل شود
حجم وسیعی از ارزی که 1226 تومان از دست رفته و الان دارد با 4000 تومان در بازار عرضه می شود مشخص است توسط چه کسانی بوده اند. عمدتا آدم های مهمی هستند که مشخص است. 80 درصد از آنها 20-10 نهاد عمومی بزرگ هستند.

15. سیاست حمایت از تولید داخل در مقابل تحریم ها اعمال بشود.

سیاست افزایش مالیات و هر شرایطی ممنوع شود .
سیاست های تعزیراتی در مقابل تولید کاهش پیدا کند .
تنفس های بازپرداخت ها گسترش یابد.
این روزها هر کسی با کمترین بدهی ممنوع الخروج است. تولید کننده ای که تمام زندگی و سرمایه اش در ایران است بابت یک بدهی کوچک مالیاتی ممنوع الخروج می شود. این موارد باید درست شود. البته ما در مجلس طرحی داریم که در روزهای آتی ارایه می شود.

و ده ها موضوع دیگر که دولت باید برای حمایت از تولید داخلی در مقابل تحریم به آنها توجه کند.

16. فساد دولتی و استفاده از فضای ارز در کانالهای شبه دولتی باید برداشته شود.

17.  جاهایی که وابسته به بانک ها هستند و بانک ها از طریق این مسیرمی توانند نهاد های پولی خودشان را تزریق کنند باید محدود شود.

18. بودجه سال 92 که پیش رو است باید انقباضی شود.
اگر باز دولت ولع پول خرج کردن در برنامه داشته باشد فاجعه آمیز است و اقتصاد ما فلج خواهد شد. باید بودجه انقباضی باشد تا مردم و جامعه احساس کنترل کنند.

19. پرداخت مستقیم یارانه ای محدود شود.
بعضی ها گفتند که با افزایش نرخ ارز ما می توانیم یارانه ها را افزایش دهیم. وقتی  این را دیدیم یک طرحی به مجلس دادیم که هر گونه افزایش و هر گونه پرداخت جدید ممنوع شود. شما وقتی 45 هزار تومان به جیب یک خانواده پرداخت می کنید و از آن طرف 100 هزار تومان از آن جیب خارج می کنید با این سرعت چه اتفاقی خواهد افتاد؟ سرعت گردش پول ما 8/4 درصد است، این عدد برای اقتصادی که رکود داشته فاجعه آمیز است.

20. مبادله تهاتری با خارج از کشور راه بیافتد
این شیوه را راه بیاندازیم و مجوزهای لازم را بگیریم. واکنش سریع یعنی همین. اقتصاد مقاومتی یعنی همین. مبادله تهاتری راه بیافتد تا تولید کننده و وارد کننده از این منابع ارزی استفاده کنند و اگر تولید کننده بتواند از این منابع ارزی با روشهای تهاتری استفاده کند به اقتصاد ما کمک خواهد شد.

امیدواریم که خداوند دولت محترم و مسئولین نظام را توفیق بدهد تا یک بار دیگر باز گردیم و از این وضعیت نجات پیدا کنیم. عزت ایران بالاتر از همه اینهاست و ما می توانیم در مقابل این وضعیت مقاومت کنیم. انشاالله همه ما، دولت مردان، قوه مقننه، بازاریان همه و همه برای رهایی از این وضعیت تلاش کنیم.

ما هم در مجلس تمام تلاشمان این است تا موارد و قوانینی که برای هدایت اقتصاد لازم است مهیا شود.

امّا دليل أوّل كه براى ازدواج آن حضرت به استحباب شرعى ازدواج، و سنّت بودن آن استدلال شده بود، دليل محكم و قابل قبولى است، چون مقتضى موجود است، اگر چه زمان استنتاج هنوز نرسيده، و زود است تا قضاوت قطعى بشود، چرا كه بايد ديدگاه مقابل را نيز بررسى كرد و از نبودن مانع و يا وجود امرى مهمتر از ازدواج نيز مطمئن شد.

مردی صبح زود از خواب بیدار شد تا نمازش را در خانه خدا (مسجد) بخواند. لباس
پوشید و راهی خانه خدا شد.*
 *در راه به مسجد، مرد زمین خورد و لباسهایش کثیف شد. او بلند شد، خودش را پاک
کرد و به خانه برگشت.*
 *مرد لباسهایش را عوض کرد و دوباره راهی خانه خدا شد. در راه به مسجد و در
همان نقطه مجدداً زمین خورد!*
*او دوباره بلند شد، خودش را پاک کرد و به خانه برگشت. یک بار دیگر لباسهایش
را عوض کرد و راهی خانه خدا شد.*
*در راه به مسجد، با مردی که چراغ در دست داشت برخورد کرد و نامش را پرسید.
مرد پاسخ داد: (( من دیدم شما*
*در راه به مسجد دو بار به زمین افتادید.))، از این رو چراغ آوردم تا بتوانم
راهتان را روشن کنم. مرد اول از او بطور فراوان*
*تشکر می کند و هر دو راهشان را به طرف مسجد ادامه می دهند. همین که به مسجد
رسیدند، مرد اول از مرد چراغ*
*بدست در خواست می کند تا به مسجد وارد شود و با او نماز بخواند. مرد دوم از
رفتن به داخل مسجد خودداری می کند.*
*مرد اول درخواستش را دوبار دیگر تکرار می کند و مجدداً همان جواب را می شنود.
مرد اول سوال می کند که چرا او*
*نمی خواهد وارد مسجد شود و نماز بخواند.*
*مرد دوم پاسخ داد: ((من شیطان هستم.)) مرد اول با شنیدن این جواب جا خورد.
شیطان در ادامه توضیح می دهد:*
*((من شما را در راه به مسجد دیدم و این من بودم که باعث زمین خوردن شما
شدم.)) وقتی شما به خانه رفتید، خودتان را*
*تمیز کردید و به راهمان به مسجد برگشتید، خدا همه گناهان شما را بخشید. من
برای بار دوم باعث زمین خوردن شما شدم*
*و حتی آن هم شما را تشویق به ماندن در خانه نکرد، بلکه بیشتر به راه مسجد
برگشتید. به خاطر آن، خدا همه گناهان افراد*
*خانواده ات را بخشید. من ترسیدم که اگر یک بار دیگر باعث زمین خوردن شما
بشوم، آنگاه خدا گناهان افراد دهکده تان را*
*خواهد بخشید. بنا براین، من سالم رسیدن شما را به خانه خدا (مسجد) مطمئن
ساختم.*..

چیرناواور اسمون از بخت مو تک نیکنه                           

هرسال کشت وکال مو قد نیکشه لک نیکنه

هر جاکه پام ایخوم بنم هی پارتی و پیلم کمه

 از ای درنگ ت نی چقه درخواس بچ بیلم کمه

 کرف اما ایخوم بگم ما بین و توفیر ایکنی

 بی شوم وخاو عاجز کی اخرش سیر ایکنی

 زور ایزنم تا یام نهنگ وا گیر ودندون پاو پنگ          

 اوسو تون بالا سری بق ایکنی خایه ی وچنگ

 ایرو یه بر خین ایخورن غر دور نوزین ایخورن

 اونو زرنگن هر دو بال از خیگ وحورجین ایخورن

 په زندیی وا قسمت درد وخشی چی گرگر ومیش

 من دور اقه ی مینا سه رنگ زور ایزنن سی هرد ریش

 زور ایزنن سی هردو ری از دول ومردم  ایخورن

 بعضی وشیطون هم ردن از سیو وگندم ایخورن

 په کی د روزش ایرسه بهری م دیگت غر بدی

 اومه م جیقم زندیی کی ایخوی ومرغت  فر بدی

 کی تحلی ودرموندیی نزدیک اخون ایرسه

 خشکن ولات دردلم کی اور بارون ایرسه

 نیگم شکایت یو فقط من شولم درد دل

 قل قل ودیندای زندیی وا قللم درد دل

خداوند متعال، در قرآن شریف، به داستانى اشاره مى فرماید كه از جهاتى، قابل دقت و تأمّل است. با توجّه به اهمیّت آن در قرآن، كه نام بزرگترین سوره از این قصه گرفته شده و همچنین به علت نتایج ثمربخش آن، ما مشروح آن را براى خوانندگان گرامى، در اینجا نقل مى كنیم:

در زمان حضرت موسى علیه السّلام در بنى اسرائیل، مرد جوانى زندگى مى كرد. و به شغل غلّه فروشى اشتغال داشت. وى جوانى با ادب، و آراسته به كمالات ظاهرى و معنوى بود.

در یكى از روزها، كه طبق معمول در مغازه خویش، مشغول تجارت بود، شخصى آمده و از او، گندم فراوانى خریدارى كرد، كه آن معامله كلان، بهره سرشارى براى آن تاجر جوان، در پى داشت. وقتى براى تحویل گندم به انبارى خویش در منزل مراجعه كرد، متوجه شد كه درب انبارى بسته و پدرش پشت در خوابیده، كلید انبار هم در جیب اوست. و از آنجایى كه این جوان، شخصى فهمیده و با تربیت بود، طبعاً پدرش، احترام خاصى پیش او داشت.

با عذرخواهى به مشترى گفت: متأسفانه ! تحویل گندم، بستگى به بیدارى پدرم دارد و من راضى نیستم كه او را از خواب، بیدار كرده و اسباب ناراحتى اش را فراهم كنم؛ به همین جهت، اگر صبر كنى تا پدرم بیدار شود من مقدارى از مبلغ كالا، به تو تخفیف خواهم داد، و اگر نمى توانى صبر كنى، لطفاً از جاى دیگرى جنس مورد نیاز خود را تهیه كن.

مشترى گفت: من آن جنس را مقدارى هم گرانتر مى خرم، معطل نشو و پدر را از خواب بیدار كن، جنس را تحویل من بده. جوان گفت: من هرگز، او را از خواب بیدار نخواهم كرد و استراحت پدر، در نزد من بیشتر ارزش ‍ دارد تا سود این معامله كلان. بعد از اصرار مشترى و امتناع تاجر جوان، بالاخره مشترى صبر نكرد و رفت.

بعد از ساعتى، پدر از خواب بیدار شد؛ دید پسرش در حیاط خانه قدم مى زند، پرسید: پسرم! چطور شده در این ساعت كارى، درب مغازه را بسته و به خانه آمده اى؟ جوان برومند، داستان را از براى او نقل كرد، پدرش ‍ بعد از شنیدن واقعه، خیلى خوشحال شد و حمد الهى بجا آورد و به خداوند عرضه داشت: پروردگارا! از تو متشكرم، كه چنین فرزند باعاطفه و مهربان به من عطا كرده اى. و به پسرش گفت: اگر چه من راضى بودم كه مرا از خواب بیدار كنى و اینقدر سود را از دست ندهى، امّا حالا كه تو بزرگوارى كردى و احترام پدر پیرت را نگاه داشته اى، من، در عوض آن سودى كه از دست داده اى، گوساله خویش را، بتو مى بخشم و امیدوارم كه خداى متعال توسط این گوساله، نفع بسیارى به تو برساند و آن درس عبرتى باشد، براى تمام جوانها كه احترام پدر و مادر خویش را حفظ كنند. سه سال از این ماجرا گذشته و آن گوساله روز به روز رشد كرده و یك گاو بزرگ و كامل شده بود.

در آن زمان، در منطقه دیگرى و در یكى از خانواده هاى بنى اسرائیل، دخترى مؤدّب و عفیفه و جمیله ای بود كه به حدّ بلوغ رسیده و خواستگاران زیادى برایش مى آمدند؛ كه از جمله آنان دو پسر عموىِ دختر بود: یكى از آن دو، متدین و با تربیت بود امّا از مال دنیا، چندان بهره اى نداشت و در مقابل پسر عموى دوم، از ثروت دنیا بهره مند بود، ولى از دین و تقوا و معنویت هیچ بهره اى نداشت، فقط در ظاهر و با زبان به حضرت موسى گرویده بود. دختر، از بین خواستگاران، به این دو نفر متمایل شد و یك هفته مهلت خواست، تا در مورد زندگى و انتخاب همسر آینده خویش تصمیم بگیرد.

 او در این مدت با خود فكر كرد كه :

اگر من، با پسر عموى متدین ازدواج كنم، باید عمرى در فقر بوده و با زندگى ساده بسازم، امّا در عوض با همسرى راستگو و مهربان و خداشناس، به سر خواهم برد و یك زندگى آرامبخش و سالم، خواهم داشت. و اگر با همسر ثروتمند، بى تقوا و آلوده به گناه ازدواج كنم، ممكن است چند روزى در رفاه و آسایش باشم، امّا از فضائل اخلاقى و معنوى دور خواهم شد و در اثر بى مبالاتى و بى تقوائى همسر آینده ام، ممكن است از جادّه سعادت، منحرف شده و در سراشیبى لغزش ها و آلودگى سقوط كنم.

دختر جوان، بعد از فكر و مشورت با پدر و مادرش به این نتیجه رسید كه با پسر عموى متدین و باتقوا ازدواج كند. وقتى پسر عموى ثروتمند، از تصمیم عاقلانه دختر عموى خویش آگاه گردید، خود را در میان همسن و سالان شكست خورده تلقى كرد؛ و آتش حسد، در سینه او شعله ور شد. وى در اثر وسوسه شیطان، نقشه خطرناك و شومى كشید.

او شبى، پسر عموى باتقوا را، به منزل خویش دعوت كرده و بعد از پذیرائى كامل، شب او را در خانه نگهداشت و در آخرهاى شب، در حالى كه میهمان در خواب بود او را بطرز فجیعى كشته، و جنازه را در یكى از محلاّت ثروتمند بنى اسرائیل انداخت. بعد پیش خودش فكر كرد: با یك تیر دو نشان مى زنم، اوّلاً، دختر عموى من بعد از حذف رقیب، ناچار مرا مى پذیرد و ثانیاً، دیه این پسر عمو را، كه به غیر از من ، وارثى ندارد، (طبق قانون حضرت موسى علیه السّلام) از اهالى محل گرفته، و صرف خرج عروسى مى كنم.

صبح زود، وقتى مردم از خانه ها بیرون آمدند، با جسد خونین یك شخص مقتول، مواجه شدند، و هر چه دقت كردند، او را نشناختند؛ تا اینكه بحضور حضرت موسى رفته و حادثه را گزارش دادند. حضرت موسى علیه السّلام دستور داد، تمام طبقات و اصناف حتى كشاورزان، از رفتن به سرِ كار، خوددارى كنند و همه در صدد شناختن قاتل و مقتول باشند.

(زیرا مسئله قتل، در بین بنى اسرائیل خیلى مهم بود.) مردم، بدنبال دستور پیامبر خدا، تمام تلاش خود را بكار بردند، ولى هیچ اثرى از قاتل و یا مقتول بدست نیامد.

جوان قاتل، نزدیكیهاى ظهر، از منزل خود بیرون آمد و مشاهده كرد كه وضع شهر بهم ریخته، همه دست از كار كشیده اند. جوان- با تجاهل - علت را جویا شد و گفتند: شخصى را كشته و شب گذشته ، به یكى از محله ها انداخته اند و حضرت موسى دستور شناسائى و دستگیرى قاتل را داده است كه خانواده مقتول ، او را قصاص كنند. او به سرعت، به كنار جنازه آمد و روپوش را كنار زد و به صورت او نگاه كرد. ناگهان نعره زد، و داد و فریاد راه انداخته و مانند اشخاص مصیبت دیده، به سر و صورت خود مى زد و گریه كنان مى گفت : آه ! آه ! این جوان پسرعموى من است و باید، یا قاتل را نشان بدهید تا قصاص كنم ، و یا اینكه دیه خون او را بگیرم! وقتى او را در محضر حضرت موسى علیه السّلام حاضر كردند، حضرت موسى علیه السّلام بعد از احراز هویّت و خویشاوندى آن جوان با مقتول، فرمود: اهالى آن محل یا باید، قاتل را بیابند و یا اینكه ، پنجاه نفر قسم بخورند كه خبر از قاتل ندارند و دیه مقتول را بپردازند.

بنى اسرائیل گفتند: یا نبى اللّه ! ما بدون تقصیر چرا دیه بدهیم ، شما از خداى خویش سؤ ال كن ، تا اینكه قاتل را، به ما معرفى نماید و ما از این اتهام، رها شویم. حضرت فرمود: دستور خداوند، فعلاً این است و من هرگز خلاف حكم خدا عمل نخواهم كرد. در این هنگام، از طرف خداوند به موسى علیه السّلام وحى نازل شد: اى موسى! حالا كه به حكم ظاهرى تو، راضى نشدند دستور بده، گاوى را بكشند و بعضى از اعضاى او را، به بدن مرده بزنند، تا من او را زنده نمایم و او قاتل خودش را معرفى كند. و خداوند متعال در قرآن به این قصه اشاره فرموده : (وَ اِذْ قالَ مُوْسى لِقَوْمِهِ اِنَّ اللّهَ یَاءْمُرُكُمْ اَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَهً قالُوا اَتتّخذنا هُزُواً قالَ اَعُوذُ بِاللّهِ اَنْ اَكُونَ مِنَ الْجاهِلینَ) (1): به یاد آورید، هنگامى را كه موسى به قوم خود گفت : خداوند به شما دستور مى دهد، ماده گاوى را ذبح كنید (و قطعه اى از بدن آن را، به مقتولى كه قاتل او شناخته نشده بزنید، تا زنده شود و قاتل خویش را معرفى كند و غوغا و آشوب خاموش گردد).

گفتند: آیا ما را مسخره مى كنى ؟ (مگر ممکن است عضو مرده اى را به مرده بزنیم و او زنده شود).

موسى گفت: به خدا پناه مى برم از اینكه از جاهلان باشم!

(قالُوا ادْعُ لَنا رَبَّكَ یُبَیِّنْ لَنا ماهِىَ، قالَ اِنَّهُ یقول اِنَّها بَقَرَةً لا فارِضٌ وَ لا بِكْرٌ عَوانٌ بَیْنَ ذلِكَ فَافْعَلُوا ما تُؤْمَرُونَ) (2)

بنى اسرائیل گفتند: پس از خداى خود بخواه، كه براى ما روشن كند، این (ماده گاو) چگونه باشد؟ گفت : خداوند مى فرماید: ماده گاوى است كه نه پیر؛ و نه بكر و جوان؛ میان این دو باشد. آنچه به شما دستور داده شده (هر چه زودتر) انجام دهید. (قالُوا ادْعُ لَنا رَبَّكَ یُبَیِّنْ لَنا مالُونُها قالَ اِنَّهُ یَقُولُ اِنَّها بَقَرةٌ صَفْراءُ فاقِعٌ لَوْنُها تَسُرُّ النّاظِریْنَ) (3)گفتند: از پروردگار خود بخواه كه براى ما بیان كند، رنگ آن چگونه باشد؟ موسى گفت : خداوند مى فرماید: گاوى باشد زرد یكدست، كه بینندگان را خوش آمده و مسرور سازد. (قالُوا ادْعُ لَنا رَبَّكَ یُبَیِّنْ لَنا ماهِىَ اِنَّ الْبَقَرَ تَشابَهَ عَلَیْنا وَ اِنّا اِنْشاءَاللّهُ لَمُهْتَدُونَ قالَ اِنَّهُ یَقُولُ اِنَّها بَقَرَةٌ لاذَلُولٌ تُثیرُ الاَْرْضَ وَ لا تَسْقِى الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لاشِیَةَ فیها قالُوْا اَلاَّْنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ فَذَبَحُوها وَ ماكادُوا یَفْعَلُون ) (4)

باز گفتند: از خداوند بخواه، چگونگى آن گاو را كاملاً براى ما روشن سازد كه هنوز بر ما مشتبه است و اگر رفع اشتباه شود، ما اطاعت كرده و انشاءالله هدایت خواهیم شد.

گفت: خدا مى فرماید: گاوى باشد كه نه براى شخم زدن رام شده و نه براى زراعت آبكشى كند و آن بى عیب و یكرنگ باشد. گفتند: اكنون حقیقت را روشن ساختى و گاوى را بدان اوصاف كشتند، امّا نزدیك بود كه از این امر نیز نافرمانى كنند.

بنى اسرائیل، وقتى این صفات را، از حضرت موسى شنیدند، بدنبال گاوى با این اوصاف گشتند و هر چه تفحص كردند، پیدا نشد تا اینكه بالاخره، گاو را با آن ویژگى ها، در خانه جوانى پیدا كردند.

او همان جوان گندم فروش بود كه چند سال پیش، در اثر احترام و مهربانى به پدرش، صاحب گوساله اى شده بود. بنى اسرائیل به در خانه جوانِ تاجر آمده و تقاضاى خرید گاو را كردند و او وقتى از ماجرا اطلاع یافت خوشحال شده و گفت: من باید از مادرم اجازه بگیرم.

پیش مادرش آمده و مشورت كرد، مادرش گفت: به دو برابر قیمت معمولى او را بفروش. بنى اسرائیل وقتى از قیمت باخبر شدند گفتند: مگر چه خبر شده؟ یك گاو معمولى ، به دو برابر قیمت بازار؟!

و پیش حضرت موسى علیه السّلام آمده و گزارش دادند. حضرت فرمود: حتماً، باید بخرید، زیرا فرمان خداوند است. آنها برگشته و به صاحب گاو گفتند: چاره اى نیست، ما آنرا به دو برابر قیمت مى خریم، برو گاو را بیاور. و او دوباره پیش مادرش آمده و نظر او را خواست و مادرش گفت: پسرم! برو بگو: به دو برابر قیمت قبلى ما مى فروشیم! آنها وقتى این جمله را شنیدند با تعجب و ناراحتى گفتند: ما یك گاو را به چهار برابر قیمت، نمى خریم.

پیش حضرت موسى علیه السّلام برگشتند و حضرت فرمود: باید بخرید، زیرا فرمان خداوند است. آنها بازگشتند؛ این بار نیز مادر جوان گفت: پسر جان! برو به آنها بگو: چون شما نخریدید و رفتید، به دو برابر قیمت قبلى مى فروشیم. و بنى اسرائیل باز از خریدن، خوددارى كرده و برگشتند. و هر بار كه برمى گشتند، قیمت دو برابر مى شد، تا اینكه، آن گاو را بدستور حضرت موسى خریدند، به قیمت اینكه پوستش را پر از سكّه هاى طلا بكنند. بعد از خریدن گاو، آنرا ذبح نموده و پوستش را پر از سكّه هاى طلا كرده و به صاحبش تحویل دادند.

حضرت موسى علیه السّلام آمد و دو ركعت نماز خواند و بعد دستها را به سوى آسمان بلند كرده و فرمود: پروردگارا! تو را قسم مى دهم به شكوه و جلال محمد و آل محمد علیه السّلام كه این مرده را زنده گردانى. و بعد قسمتى از دم گاو را آورده و به بدن آن مقتول زدند و او زنده شده و قاتلِ خود را معرفى كرده و چگونگى وقوع جنایت را شرح داد.

بعد از این معجزه ، بنى اسرائیل به همدیگر مى گفتند: ما نمى دانیم معجزه زنده شدن این مقتول مهمّ است، یا ثروتمند كردن خداوند، آن جوان تاجر را!

حضرت موسى امر كرد كه قاتل را قصاص كنند. و آن جوان بی گناه، بعد از زنده شدن، از حضرت موسى تقاضا كرد كه از خداوند بخواهد، عمرى دوباره به او عنایت كند. خداوند به حضرت موسى مژده داد كه هفتاد سال، عمر دوباره به او بخشیدم و بعد موسى علیه السّلام آن دختر پاكدامن را به عقد آن جوان - پسر عموى متدین و درستكار - در آورد. و در حدیث نقل شده: خداوند در قیامت هم بین آن دو زوج جوان، جدائى نمى اندازد و آنها در عالم آخرت و در بهشت با یكدیگر زن و شوهر خواهند بود.(5)

نتایج این داستان

در این داستان كه بزرگترین سوره قرآن، بنام همین استدلال (گاو  بنى اسرائیل ) نامیده شده است، نكاتى قابل دقت وجود دارد كه ما به بعضى از نتایج ثمربخش آن، اشاره مى كنیم:

1- این داستان، اهمیت احترام و مهربانى به پدر و مادر را براى عزیزان جوان، روشن مى كند؛ كه خداوند متعال چقدر عنایت دارد كه جوانان عزیز در برخورد با والدین خویش، نهایت مهربانى و تكریم را داشته باشند و پاداش دنیوى و اخروى آنرا دریابند.

2- از این قصه مى فهمیم كه خداوند، زنان پاك و با عفت را نصیب مردان متدین و پاكیزه مى گرداند. چنانكه در قرآن فرموده : (وَالطَّیِّباتُ لِلطَّیِّبینَ وَالطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّباتِ) (6) زنان پاك از آنِ مردان پاك، و مردان پاك از آنِ زنان پاكند.

3- نتیجه خیانت به دیگران، رسوائى در دنیا و آخرت مى باشد.

4-یكى از معجزات الهى را در این داستان مشاهده مى كنیم.

5- اراده الهى، بالاتر از تمامى خواسته ها و فوق تمایلات انسانى است.

6-رضایت خداوند متعال، مهمّتر از همه كارها، حتى تجارتهاى پرسود و منفعت، مى باشد.

7- دخترانِ جوان، در انتخاب همسر آینده خویش، نیك بیندیشید، تا در دام هوس ها و تمایلات سوداگران شهوات نفسانیه، گرفتار نشوند.

8- و بالاخره انسانهاى خداجو و خداپرست، در تمام مراحل زندگى موفق و پیروزند، هر چند این پیروز باتاءخیر و مشكلاتى همراه باشد؛ زیرا خداوند فرمود: (اِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً) (7) مسلّماً با هر سختى آسانى است.(8)